ปรองดอง

วันนี้ผมได้เอาเรื่องราวตอนหนึ่งที่ได้คุยกับอาจารย์ใหญ่(ภรรยา) มาแบ่งปันกันครับ 55+

ความเดิมคือ... ผมเชื่อว่า "ไม่มีความผิดใด ที่เกิดจากการกระทำที่ถูกต้อง" จะมีก็เพียงแค่... เราไม่ยอมรับกับผลที่ได้จากเหตุเท่านั้นเอง

ในบางที บางครั้ง

"ผลการทำงาน" ของเราออกมายอดเยี่ยมมากเลย แต่ก็มีบางครั้ง บางทีที่......
"ผลการทำงาน" ก็ออกมาต่ำกว่ามาตราฐานเยอะมาก

ทั้งที่เราต่างก็มีประสบการทำงานสูงด้วยกันทั้งนั้น "ผลการทำงาน" มันก็น่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ ตามประสบการณ์ อีกทั้ง ...เราก็พยายามและตั้งใจในการทำงานทุกครั้ง ...หรือเปล่า...วิ๊ง..วิ้ง..วิ๊งง (เหมือนคิดอะไรได้)

มีความสงสัยเกิดขึ้นว่า ..."หรือเราทำอะไรผิดพลาดหรือเปล่าที่.."

เราไม่ได้ทำอะไรผิด! หรอกครับ

โลกนี้ มันยุติธรรมเสมอแหล่ะครับ.. จารย์ใหญ่ (เรียกสรรพนามภรรยา ..ในใจ)

นึกสิ... เดือนที่ผลงานต่ำกว่ามาตราฐาน ..ทำงานต่ำกว่ามาตราฐานด้วยหรือเปล่า

นึกสิ... เดือนที่ผลงานยอดเยี่ยม ..ทำงานแบบหัวปักหัวปำด้วยหรือเปล่า มันไม่มีหรอก ...ทำงานน้อยๆ ทำงานนิดๆ ทำงานแบบเช้าชามเย็นชาม ..แล้วผลงานจะออกมา perfect! ผลงาน มันออกมาตามผลการทำงานเสมอ!

ถ้าจะมีอะไรผิดพลาด...

หรือถ้าจะกลับเข้าไปแก้ปัญหา... ให้กลับไปเริ่มแก้ตั้งแต่ วิธีคิดครับ "ความคิด" ถูกส่งไปที่ "การกระทำ" ออกมาเป็น "ผลลัพธ์"

คิดเยอะ ทำน้อย ผลลัพธ์น้อย

คิดน้อย ทำเยอะ ผลลัพธ์เยอะ

คิดเยอะ ทำเยอะ ผลลัพธ์เยอะ ไม่คิด ไม่ทำ ไม่มีผลลัพธ์

เราสังเกตุเหตุปัญหาแล้วใช่ไหมครับว่า... เราเพียงแค่ หาจุดเชื่อมระหว่างความคิด กับการกระทำ ให้มันสอดคล้องกันเท่านั้นเอง เพราะ ผลลัพธ์ เป็นเพียงทาส-บ่าว ที่รอคำสั่งเท่านั้นเอง อย่าไปกังวลกับผลลัพธ์เลยครับ (สงสารมัน มันไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย)

เอาเป็นว่าหาทางปรองดองระหว่าง ความคิด กับ การกระทำ ให้มันไปในทิศทางเดียวกันให้ได้ก็พอครับ

เปลี่ยนความคิดกี่รอบ

ฟังวิชาการกี่หน ....ก็ไม่มีประโยชน์อะไรครับ ถ้า "ความคิด" กับ "การกระทำ" ไม่ไปในทิศทางเดียวกัน

เรามาทำให้ความคิด กับการกระทำ ไปในทิศทางเดียวกันดีกว่า....

ถูกใจกดไลท์ กดแชร์แบ่งปันกันไปนะครับ
มีคนได้ประโยชน์จากพวกเรา เรามาแบ่งปันกันต่อนะครับ
ในส่วนของการ ปรับจูน ความคิดกับการกระทำ ให้ปรองดองกัน